Αναιρέσεις #17
Το 17ο τεύχος των Αναιρέσεων είναι πλέον γεγονός. Μία πρώτη γεύση δίνει το…
Editorial
Πρώτο τεύχος για το 2012, χρονιά που καθώς λένε θα είναι ίσως η πιο «κρίσιμη» της κρίσης. Οι εκβιασμοί της συγκυβέρνησης του μάυρου μετώπου και του κεφαλαίου συνεχίζονται εν όψει της νέας δανειακής σύμβασης, την ίδια στιγμή που οι παλινωδίες για το κούρεμα του χρέους και των ομολόγων δείχνουν πως δεν υπάρχει τέλος στην προωθούμενη κοινωνική χρεοκοπία. Η ακόμα πιο αντιδραστική στροφή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαιτεί ξεκάθαρες και αποφασιστικές απαντήσεις στα «πλαστά» διλήμματα και στον αναπαραγόμενο φόβο για μια πιθανή έξοδο από την ΕΕ και το Ευρώ, ενώ η δημιουργία κυβερνήσεων «τεχνοκρατών» στην Ελλάδα και σε μια σειρά χώρες, καθώς και η ωμή υποταγή των νομοθετικών σωμάτων στις εξαρτημένες από τις αστικές τάξεις κυβερνήσεις, ανοίγουν με νέους όρους σήμερα το ζήτημα της δημοκρατίας.
Αλλά αν από τη μία, η χρονιά φαίνεται να ξεκίνησε με μια καλά ενορχηστρωμένη, ιδεολογική και επικοινωνιακή επίθεση προετοιμασίας για τα νέα εξαντλητικά μέτρα και τα μνημόνια plus που έρχονται, από την άλλη σίγουρα μαρτυρά ότι η φλόγα του αγώνα έχει μείνει ζωντανή. Χιλιάδες εργαζόμενοι καταλαμβάνουν τους χώρους δουλειάς τους και τάσσονται στο δρόμο του αγώνα, κοινωνικά πολιτιστικά κέντρα μετατρέπονται σε σταθμούς αλληλεγγύης, ενώ απεργιακές κταλήψεις εργοστασίων – με προεξέχουσα την Ελληνική Χαλυβουργία – γίνονται παραδείγματα αγώνα διαρκείας.
Θα είναι ωστόσο το 2012 χρονιά που θα στιγματιστεί και από νικηφόρα έκβαση; Απαραίτητη προϋπόθεση γι’ αυτό είναι να βγει η νέα γενιά στο κινηματικό προσκήνιο. Διότι η νεολαία είναι αυτή που έρχεται σήμερα αντιμέτωπη με τις ματαιωμένες προσδοκίες, που μαστίζεται περισσότερο από ποτέ από τα τρομαχτικά ρεκόρ ανεργίας, την ελαστική εργασία, τη συνεχή περιπλάνηση. Που αδυνατεί να κάνει όνειρα ή να σχεδιάσει το μέλλον της και αναζητά την ελπίδα στη μετανάστευση. Προσπαθώντας να προσεγγίσουμε αυτή τη γενιά που πετιέται στο περιθώριο, επιλέξαμε και την ανεργία σαν θέμα του αφιερώματος του τρέχοντως τεύχους. Με την ελπίδα ότι αυτή δεν θα παραδοθεί τελικά σε ένα μετέωρο μέλλον, αλλά θα μπει σε μαχητική τροχιά διεκδίκησης μίας άλλης ζωής, μίας άλλης κοινωνίας.
20 χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ, στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, μια νέα τάση αντικαπιταλιστικής ριζοσπαστικοποίησης κάνει εμφανή τα σημάδια της σε όλον τον πλανήτη. Η ιστορία απαιτεί την επιστροφή στον Μαρξ και στις «μεγάλες αφηγήσεις». Απαιτεί νέους δρόμους που θα μας μάθουν «πως να αλλάξουμε τον κόσμο». Ακόμα και αν σε αυτή τη διαδρομή πρέπει να αποχωριστούμε ανθρώπους σπουδαίους, το έργο τους μένει και μας είναι πολύτιμο. Ακριβώς επειδή μας βοηθά να προσεγγίσουμε και πάλι δημιουργικά την Ιστορία, αλλά και γιατί μέσα από αυτό κάνουμε βήματα ερχόμενοι πιο κοντά στην Ουτοπία.
Αναιρέσεις #16
Το νέο τεύχος των Αναιρέσεων είναι γεγονός. Και για μια πρώτη ιδέα περί τίνος πρόκειται ρίχνουμε μια ματιά στο…
Editorial
Το παρόν τεύχος των Αναιρέσεων βγαίνει σε μια περίοδο έντονου κοινωνικού αναβρασμού, αλλά και ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων για τη χώρα.
Ο συνεχής εκβιασμός της κυβέρνησης που συμπυκνώνεται στα «μέτρα ή χρεοκοπία» χάνει την υπόστασή του και η ιδεολογία του μονόδρομου απογυμνώνεται ολοένα και περισσότερο. Η ελληνική κοινωνία αδυνατεί να πάρει ανάσα και συνειδητοποιεί ότι η χρεοκοπία βρίσκεται ήδη εδώ και πως χιλιάδες εργαζόμενοι τη ζουν καθημερινά με την πρωτοβουλία της κυβέρνησης και της Τρόικας. Με τα μέτρα, τα χαράτσια και τις έκτακτες εισφορές να ανακοινώνονται ανά πενθήμερο, το αφορολόγητο να πιάνει ακόμα και όσους ζουν από το επίδομα ανεργίας, τη στάση πληρωμών σε μισθούς και συντάξεις, αλλά και την ανεργία να φτάνει σε επίπεδα ρεκόρ αγγίζοντας το 30%, τα διλήμματα πλέον αποκτούν άλλο περιεχόμενο και νόημα. Οι εργαζόμενοι και η νεολαία βιώνουν στο πετσί τους την αποτυχία και την αποτελεσματικότητα των μέτρων και είναι ξεκάθαρο ότι το σημαντικότερο ερώτημα είναι όχι το αν θα χρεοκοπήσουμε, αλλά για ποιον θα χρεοκοπήσουμε, καθώς οποιαδήποτε χρεοκοπία γίνει ως επιλογή του κεφαλαίου θα περάσει ως οδοστρωτήρας πάνω από τις εργασιακές σχέσεις, έχοντας πρώτα επιτρέψει το ξεπούλημα των κοινωνικών αγαθών και της δημόσιας γης.
Την ίδια στιγμή που οι μονόδρομοι καταρρέουν, γίνεται αναγκαία η αναζήτηση μιας διεξόδου από το σημερινό αδιέξοδο. Όλα δείχνουν ότι οι επόμενοι μήνες θα είναι αποφασιστικής σημασίας για την κλιμάκωση του αγώνα. Ο φετινός χειμώνας προμηνύεται καυτός και η αρχή έγινε από το κομμάτι της εκπαίδευσης! Το φοιτητικό κίνημα βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της αναμέτρησης με την κυβερνητική πολιτική, απαντώντας με τσαμπουκά στο πραξικοπηματικό κατέβασμα του νέου Νόμου Πλαίσιο στα τέλη του Αυγούστου. Επί ένα και πλέον μήνα έκλεισαν σχεδόν όλες οι σχολές της χώρας ενάντια στο νόμο Διαμαντοπούλου και οι φοιτητές μπόρεσαν να εκφράσουν μέσα από τον αγώνα τους το κοινωνικό πρόβλημα, με τον ιδιαίτερο τρόπο που χτυπάει τη σπουδάζουσα και την εργαζόμενη νεολαία. Η δυναμική επανεμφάνιση των φοιτητών αποτέλεσε σημείο αναφοράς, πυροδοτώντας και την ανάπτυξη του μαθητικού κινήματος, με εκατοντάδες σχολεία να αποφασίζουν καταλήψεις ενάντια στο νέο επιχειρηματικό σχολείο, στην πρώτη σχολική χρονιά από το 1946 που ξεκινά χωρίς βιβλία! Δικαιολογημένα λοιπόν το αφιέρωμα αυτού του τεύχους έχει σα θέμα τους αγώνες της σπουδάζουσας και μαθητικής νεολαίας, μέσα από την ιστορική τους συνέχεια, αλά και μέσα από τη διεθνή τους διάσταση.
Σε μια περίοδο γεμάτη από αντιξοότητες, στιγματισμένη από τον κοινωνικό αποκλεισμό, ζούμε και μέρες όμορφες, μέρες γεμάτες με μικρότερες ή μεγαλύτερες αναταραχές: οι μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις, το καλοκαίρι των πλατειών, οι ριζοσπαστικές και αποφασιστικές μορφές αγώνα από εργαζόμενους διαφόρων κλάδων με καταλήψεις υπουργείων, δημαρχείων και άλλων δημόσιων κτηρίων, η ενίσχυση του συντονισμού των σωματείων και η απόφαση για αγώνα μέσα από γενικές συνελεύσεις, υποδεικνύουν ότι ο νέος γύρος αναμέτρησης για την ανατροπή κυβέρνησης, ΕΕ και Τρόικας είναι ήδη εδώ.
Πάνω στα ερείπια ενός συστήματος που αποκαλύπτει το πιο βίαιο και αληθινό του πρόσωπο, κάτι νέο αρχίζει να γεννιέται… Σε όλο τον κόσμο οι αντιστάσεις ολοένα πληθαίνουν απέναντι σε μια πραγματικότητα που πετά εκατομμύρια ανθρώπους από τη μια στιγμή στην άλλη στην ανεργία, την ανασφάλεια και τη φτώχεια. Από την Αθήνα των μεγάλων αναμετρήσεων και το φοιτητικό κίνημα στη Χιλή, μέχρι την κατάληψη της Wall Street, όλα δείχνουν ότι μια γιγαντιαία κοινωνική σύγκρουση κυοφορείται…
Το τεύχος είναι το πρώτο που εκδίδουμε χωρίς τον σύντροφο Τάσο Κοζανιτά. Αμέτρητες οι φορές που νιώσαμε μόνοι κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας του. Χιλιάδες οι φορές που τον μνημονεύσαμε σιωπηλά. Τα καίρια σχόλιά του στη συντακτική επιτροπή, η πολύπλευρη συνεισφορά του στην έκδοση του εντύπου, αλλά και η αιχμηρή του πένα λείπουν αισθητά στις σελίδες που ακολουθούν. Τάσο ελπίζουμε να σου αρέσει…
ΑΝΑΙΡΕΣΕΙΣ 
ΣΧΟΛΙΑΣΑΝ