Το «πολύ» κράτος των «λίγων» διαχειριστών του…

Σε ένα εξαιρετικά πυκνό πολιτικό χρόνο τα ερωτήματα της Αριστεράς οφείλουν να είναι τόσο στρατηγικά όσο και η επίθεση του κεφαλαίου…

γράφει ο  Παντελής Προμπονάς

Σκίτσο του Σπύρου Δερβενιώτη ( http://derveniotis.wordpress.com/ )

Αν κάποιος καθίσει στα σοβαρά να ακολουθήσει τα βασικά επιχειρήματα κάθε λογής «αναλυτών» της κυρίαρχης πολιτικής και οικονομικής σκηνής, ούτε λίγο ούτε πολύ θα πέσει πάνω στα ίδια μοτίβα. Η Ελλάδα σήμερα βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στην κρίση γιατί από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα κυριαρχεί μια λανθάνουσα αντίληψη περί δικαιωμάτων που μεταφράστηκε σε ένα υπέρογκο, πελατειακό και εν πολλοίς άχρηστο κρατικό μηχανισμό. Η Ελλάδα σήμερα βυθίζεται στην κρίση γιατί δεν προσαρμόζεται εύκολα σε βαθύτερες τομές και μεταρρυθμίσεις. Η Ελλάδα σήμερα βυθίζεται στην κρίση, γιατί μαζί τα φάγαμε και σήμερα πρέπει μαζί και να τα πληρώσουμε… Ακόμη κι αν περιέλθουμε σε μια κατάσταση συλλογικής εθνικής ενοχής, ενσωματώνοντας πλήρως τις παραπάνω απόψεις ένα βασικό ερώτημα προκύπτει: εμείς τα φάγαμε μαζί, και οι Ιταλοί; οι Ιρλανδοί; οι Πορτογάλοι; οι Ισπανοί; Εδώ δε μιλάμε για το ελαττωματικό εξάρτημα κάποιας κουρδισμένης μηχανής αλλά για το τσιμπούσι του αιώνα… Ευχαριστώ πολύ, δε θα πάρω.

Πριν λίγες εβδομάδες ο τότε Υπουργός Άμυνας, Π. Μπεγλίτης «ξήλωσε» την ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων, διαρρέοντας παράλληλα σενάρια για «κινδύνους» που διατρέχει η δημοκρατία. Λίγες εβδομάδες αργότερα ένας τεχνοκράτης αναλαμβάνει να συνεχίσει τη διακυβέρνηση, μπαίνοντας επικεφαλής ενός κυβερνητικού συνασπισμού ο οποίος περιλαμβάνει σχεδόν όλο το αντιδραστικό πολιτικό φάσμα. Πριν λίγες μέρες κύκλοι της Γερμανικής κυβέρνησης διαδίδουν σενάρια τοποθέτησης ενός επιτρόπου για το ελληνικό ζήτημα. Σε λίγες εβδομάδες από σήμερα με την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων για τη νέα δανειακή σύμβαση η βουλή με την σημερινή της σύνθεση θα ψηφίσει το νέο μνημόνιο. Βουλευτές θα εξανίστανται για την πατριωτική τους στάση, συνάδελφοι τους θα βάζουν κόκκινες γραμμές, άλλοι θα αποχωρούν καταγγέλλοντας εθνική μειοδοσία. Στο τέλος εκλογές (;), η «δημοκρατική» λύση στην οποία ο λαός θα δώσει απάντηση στο αδιέξοδο…

Πόσο παλιά φαίνεται πλέον αυτή η αλληλουχία των γεγονότων; Πόσο κουραστική φαίνεται πλέον η επίκληση στο πολίτευμα και τη συνταγματική εκτροπή από μέρος της αριστεράς; Ο καπιταλισμός σχεδίασε τις μεγαλύτερες ιδέες ανάπτυξης υπό καθεστώς ανελευθερίας, στέρησης κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων. Χώρες ή ολόκληρες ήπειροι έγιναν πειραματικά εργαστήρια ιδεών που εξήγαγαν μοντέλα οικονομικής ανάπτυξης αλλά και μια νέα βιοπολιτική. Είναι σαφές πως σε ένα τέτοιο πολιτικό εργαστήριο μετατρέπονται οι «Χώρες του Νότου» της Ευρωζώνης. Βασικός στόχος η εξάλειψη κάθε έννοιας ρύθμισης και διαμεσολάβησης, η εμπέδωση νέων σχέσεων διακυβέρνησης και κεφαλαίου και φυσικά ο κλονισμός βασικών αξιών που εγκαθίδρυσε το εργατικό κίνημα στη συνείδηση των λαών.

Το κράτος, το μοντέρνο εθνικό κράτος, είναι σαφές πως τελματώνει. Προς όφελος ποιών; Το ερώτημα παραμένει ανοιχτό. Αυτή η έκρηξη των αντιθέσεων πάνω σε ότι μέχρι τώρα θεωρούνταν δεδομένο ανοίγει νέες δυνατότητες για την εποχή. Ένα νέο πεδίο αναζήτησης στρατηγικών απαντήσεων από τον ίδιο τον κόσμο της εργασίας. Στο πολιτικό επίπεδο αυτό εκδηλώνεται στην μαζική αποστοίχιση από την κυρίαρχη ιδεολογία και την αναζήτηση πειστικών λόγων αντίστασης. Κρίσιμες καμπές όλες οι μάχες που θα απαιτήσουν νέες απαντήσεις. Είναι σαφές πως τέτοιες δε μπορούν να δοθούν σε ένα πολιτικό σκηνικό με προκαθορισμένο μέλλον, σε μια εκλογική μάχη με «εισαγόμενα» προγράμματα και με την πιο αδύνατη και απονομιμοποιημένη αστική δημοκρατία μετά την μεταπολίτευση.

Αν ο Παπαδήμος, ο Μόντι είναι έτοιμοι να πειραματιστούν με τα όρια της ίδιας της αστικής πολιτικής που τους διόρισε, οφείλουν και οι λαοί να πειραματιστούν με τα όρια της κατεστημένης πολιτικής τάξης… Τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα αποτελούν αποτυπώσεις της πάλης σε μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, κανένας δε τα χάρισε ποτέ, κανένας δε θα τα χαρίσει και τώρα.

Δημοσιεύεται στις Αναιρέσεις #17 που κυκλοφορούν

Advertisement