«… θα τρώμε ξύλο»… Τάδε έφη Γιακουμάτος*

Του Τάσου Κοζανιτά

Στο Πρωτομαγιάτικο φύλλο της Καθημερινής, υπήρχε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο. Ήταν σχετικά με τις ολιγοήμερες διακοπές των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ στις εκλογικές τους περιφέρειες για το Πάσχα και ανέφερε εν ολίγοις ότι οι βουλευτές του κόμματος συνάντησαν αποδοκιμαστικά και άγρια βλέμματα από τον κόσμο όταν αποφάσισαν να πάνε σε εκκλησίες, επιτάφιους κ.λ.π. ενώ το υπόλοιπο διάστημα των διακοπών τους το πέρασαν ούτε λίγο ούτε πολύ σαν κλέφτες στα σπίτια τους… Και σαν να μην έφτανε αυτό, πηγαίνει και ο Σκανδαλίδης να παρέμβει σε κάποια εκδήλωση στην Κρήτη μετά το Πάσχα και τον υποδέχονται με… αβγά όπως το Λοβέρδο μερικές μέρες πριν…

Ένα είναι σίγουρο, το γαϊτανάκι αυτό των εκφράσεων της λογικής αγανάκτησης και οργής που ξεκίνησε με τις σφαλιάρες στο Χατζηδάκη έξω από τη Βουλή, καταρχήν δε φαίνεται να έχει τέλος. Τη στιγμή αυτή ελάχιστοι είναι οι εκπρόσωποι ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που τολμούν να μιλήσουν σε μια ανοιχτή εκδήλωση, να εμφανιστούν σε ένα μαζικό χώρο. Το γιατί είναι προφανές, όπου και να πάνε θα αντιμετωπίσουν διάφορα προβλήματα… Επιβεβαιώνεται κιόλας με τον τρόπο αυτό ο Γιακουμάτος ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο είχε πει «…θα τρώμε ξύλο»…

Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το γεγονός ότι ο κόσμος δεν αντέχει άλλο, έχει συσσωρεύσει μεγάλο θυμό και οργή, αισθάνεται ότι τον διαλύουν χωρίς να μπορεί να κάνει τίποτα. Βλέπει Πασόκους και δεξιούς με το ίδιο μάτι. Αυτό αποτυπώνει εκτός από την καθημερινότητα και στις διάφορες δημοσκοπήσεις περί εμπιστοσύνης του λαού στο πολιτικό σύστημα και αυτός είναι και ο λόγος που τα κανάλια έχουν συγκεκριμένη αντιμετώπιση άνω στο ζήτημα. Χαμός στα τηλεοπτικά παράθυρα προκειμένου να βρεθούν οι «αλήτες» που έκραξαν τον Πάγκαλο στη Γαλλία, ακόμα πιο έντονες οι προσπάθειες των Πρετεντερηδοπορτοσάλτηδων όταν άνθρωποι που απλώς δεν θέλουν να  γίνει ο τόπος τους σκουπιδαριό αποφάσισαν να δώσουν ένα ξεχωριστό τόνο στις γαστρονομικές αναζητήσεις του ίδιου πολιτικού, τα ίδια με Λοβέρδο και πάει κάπως έτσι… Οι τηλεοπτικοί βέβαια εισαγγελείς ρωτούν και ξαναρωτούν: «Καταδικάζετε κύριοι τα γιαούρτια και τα αβγά;» λες και οι παραπάνω έφαγαν σφαίρες ή εκρηκτικά!

Ο κόσμος λοιπόν έχει λαλήσει και την οργή του την εκφράζει με τον τρόπο αυτό. Προφανώς και αυτές οι μορφές αντιπαράθεσης δε φτάνουν από μόνες τους για να ανατρέψουν το Μνημόνιο, να διώξουν την κυβέρνηση ή να αλλάξουν τη σημερινή κατάσταση. Προφανώς και απαιτούνται και άλλα πράγματα όπως π.χ. ένα άλλο πολιτικό εργατικό κίνημα, μια Αριστερά η οποία να μπορεί να πείθει τα κομμάτια αυτά του λαού για την ανάγκη συνολικότερης πάλης και αγώνα, ένα αναβαθμισμένο πολιτικό περιεχόμενο και μια αναβαθμισμένη δράση ενάντια στα μέτρα, την κυβέρνηση, την Ε.Ε. κ.λ.π.

Δεν είναι όμως κατά τη γνώμη μας δυνατό, κομμάτια της Αριστεράς να αντιμετωπίζουν με στρεβλό τρόπο τις αυθόρμητες αυτές αντιδράσεις του κόσμου. Είτε αυτό σημαίνει το «εμείς στο ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστό ότι είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή βίας», είτε αφορά στην επικίνδυνη λογική του ΚΚΕ το οποίο κάνει διαρκώς λόγο για «ενέργειες οι οποίες δεν βοηθούν το μαζικό κίνημα και είναι εχθρικές προς αυτό καθώς το αποπροσανατολίζουν». Θεωρούμε ότι η Αριστερά είναι ανάγκη όχι μόνο να βλέπει με αν μη τι άλλο θετικό τρόπο τις αντιδράσεις αυτές, αλλά να προσπαθεί να τις εκφράσεις κιόλας. Σε τελική ανάλυση, στην εποχή που το βιοτικό επίπεδο των Ελλήνων εργαζομένων πάει προς τα πίσω με ασύλληπτη ταχύτητα , οι άνεργοι θα φτάσουν σε λίγο το 1 εκατομμύριο, ετοιμάζονται κι άλλα μέτρα και οι «πάνω» αρχίζουν να αγκομαχούν παρόλη την καθαρότητα των επιδιώξεων τους, είναι ένα σοβαρό ερώτημα τι σόι  Αριστερά θα είναι αυτή που δεν μπορεί να είναι μέσα και πλάι σε εκφράσεις λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι σε εκπροσώπους αυτού του σάπιου, επικίνδυνου και βάρβαρου πολιτικού συστήματος που βυθίζει τις ζωές μας.

*Το κείμενο του αγαπημένου μας συντρόφου δημοσιεύεται στο τεύχος 15 των Αναιρέσεων που κυκλοφορεί.

«… θα τρώμε ξύλο»… Τάδε έφη Γιακουμάτος*