Βήμα ανατροπής, ο φετινός Δεκέμβρης του κινήματος

της Σοφία Τσάδαρη

Η νεολαία δεν ξεχνά… Ο Δεκέμβρης του 2008 αποτέλεσε μια πολύ σημαντική καμπή για το κίνημα στη χώρα μας. Ανέδειξε ανάγλυφα τις τεράστιες διεργασίες που λαμβάνουν χώρα στη νεολαία και ειδικά στους μαθητές, τους νέους εργαζόμενους, τους μετανάστες. Μια ολόκληρη γενιά προσέγγισε την πολιτική και «χάραξε» στη συλλογική της μνήμη εμπειρίες απίστευτα δυνατές.

Μέσα στις πρώτες «εκατό μέρες» της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, η αποκάλυψη του ολοένα κι αποκρουστικότερου προσώπου της πολιτικής της μπορεί να αποκαθηλώσει την ελπίδα της «αλλαγής», και να ανοίξει δρόμους αγώνα για τους εργαζόμενους και τη νεολαία. Η επίθεση που ξεδιπλώνει η κυβέρνηση, αρχής γενομένης από το νέο ασφαλιστικό, τις απολύσεις των εργαζόμενων στα σταζ, τις τρομοκρατικές επιχειρήσεις – σκούπα μέχρι τη νέα εισοδηματική πολιτική και τον προϋπολογισμό, μπορεί κάτω από συγκεκριμένους όρους να δημιουργήσει, ένα χρόνο μετά την εξέγερση, ένα νέο μείγμα αγωνιστικών δυνατοτήτων με τη νεολαία πρωταγωνιστή των εξελίξεων.

Κάθε πολιτικός χώρος οργανώνει την παρέμβασή του με βάση και την αποτίμηση της πολύτιμης αυτής κοινωνικής και κινηματικής εμπειρίας. Υπό αυτό το πρίσμα, ο φετινός Δεκέμβρης οφείλει για την αντικαπιταλιστική Αριστερά να είναι όχι ένα απλό γεγονός μνήμης, αλλά περίοδος πολιτικού αγώνα. Να είναι, δηλαδή, καμπή για την κλιμάκωση της ανατρεπτικής πάλης κατά της αντιδραστικής κυβερνητικής πολιτικής και του αστικού συνασπισμού εξουσίας σε όλα τα μέτωπα. Αυτή η στόχευση, η οποία είναι ζωτικής σημασίας για τους αγώνες σήμερα αλλά και για την ίδια τη «μνήμη» του Δεκέμβρη, θα κριθεί με βάση τρεις βασικούς άξονες: Tης μνήμης – επαναφοράς των «αδικαίωτων» πλευρών της εξέγερσης, της σύνδεσης με τα πολιτικά μέτωπα της περιόδου και της παλλαϊκής συμμετοχής.

Γι’ αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία η διοργάνωση των κινητοποιήσεων μέσα από διαδικασίες του μαζικού κινήματος. Τέτοιες είναι το κάλεσμα και η προσπάθεια συγκρότησης ανεξάρτητου εργατικού μπλοκ με βάση τις αποφάσεις πρωτοβάθμιων σωματείων στην πορεία της 6ης Δεκέμβρη, με επόμενους σταθμούς τη διοργάνωση εκδήλωσης για την ελαστική εργασία και το δουλεμπόριο έναν χρόνο μετά τη δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα και η προσπάθεια οργάνωσης απεργίας στις 17 του μήνα. Οι γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων και οι αποφάσεις στη βάση του κλάδου των εκπαιδευτικών που δίνουν τον τόνο της κλιμάκωσης του αγώνα στις 6-7 Δεκέμβρη και στη συνέχεια. Σε αυτό το πλαίσιο είναι στοίχημα και η εμφάνιση του μαθητικού κινήματος που πέρυσι αποτέλεσε θρυαλλίδα των εξελίξεων. Το ΝΑΡ, η νεολαία Κομμουνιστική Απελευθέρωση και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ θα δώσουν μαχητικά το «παρών» στα Προπύλαια στις 6 Δεκέμβρη (1.30 μ.μ.) και στην πορεία προς τη Bουλή, καθώς και στη διαδήλωση στις 7/12.

Η αντικαπιταλιστική Αριστερά θα δώσει τη μάχη του Δεκέμβρη με τη γραμμή της μηδενικής ανοχής απέναντι στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και στην επίθεση του συστήματος, που θα επιδιώξουν να αποτρέψουν και να καταστείλουν την επανεμφάνιση του κινήματος. Αυτή η λογική της σύνδεσης με τους αγώνες του σήμερα δεν είναι δεδομένη. Για το ΚΚΕ και την ΚΝΕ ο Δεκέμβρης δεν αποτελεί καν κόμβο για το κίνημα. Αυτή η θέση είναι απόρροια της συνολικότερης στάσης τους που αποτυπώθηκε και στα ίδια τα περυσινά γεγονότα. Θα ήθελαν να είναι μια παρένθεση που γρήγορα θα κλείσει και θα ξεχαστεί μέσα στην ιστορία των αγώνων στους οποίους οι ίδιοι δεν πήραν μέρος. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως ουραγός των εξελίξεων, απλώς σύρεται στις κινητοποιήσεις σε μια προσπάθεια να περισώσει την επαφή του με τα αγωνιζόμενα κομμάτια. Από την άλλη μεριά, οι αναρχικές ομάδες επιδιώκουν μια ολική και συμβολική επαναφορά της (κατ’ αυτούς) παρακαταθήκης της εξέγερσης, βαδίζοντας στη λογική της θεαματικής επανάληψης –ως φάρσας πλέον– των γεγονότων του περυσινού χειμώνα.

Ο Δεκέμβρης ήταν ένα μεγάλο κινηματικό και πολιτικό γεγονός. Δημιουργήθηκε κατά βάση από τη νεολαία, με κέντρο τη νέα βάρδια και πήραν μέρος σε αυτό πολλές και διαφορετικές κοινωνικές κατηγορίες. Από τα πιο φτωχά και καταπιεσμένα στρώματα των μεταναστών, την εργατική νεολαία των ΙΕΚ, ΟΑΕΔ κ.λπ., τους μαθητές έως το φοιτητικό κομμάτι. Στη νεολαία που διαδήλωσε και πάλεψε τον Δεκέμβρη, δεν αρκεί να της θυμίσει κανείς το «ραντεβού» για να έρθει. Τη γενιά αυτή πρέπει να την «βρει» η αντικαπιταλιστική Αριστερά, εκεί που ζει και αγωνίζεται. Συμβάλλοντας έτσι στην ανασυγκρότηση του κινήματός της και στην οικοδόμηση ενός αντικαπιταλιστικού, επαναστατικού ρεύματος στη νεολαία. Η νεολαία τώρα ξέρει…

Advertisement